နာႀကည္းခ်င္းမပါတဲ့

နာက်င္မႈေတြနဲ.အတူ

ကၽြန္ေတာ့္ မ ကို သတိရမိတယ္ ..

အတိတ္ကိုျပန္ႀကည့္ရင္ ..

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနက္ခင္းတိုင္းဟာ

မ ကိုေတြ႕ရမယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ.

အျမဲတမ္း တက္ႀကႊေနခဲ့တယ္ေပါ့ ..

တစ္နာရီေလာက္ မ ကိုမျမင္ရရင္ေတာင္

လြမ္းဆြတ္ခ်င္း ဗရပႊနဲ.

႐ူးသြပ္ခဲ့သူပါ ..

အတိတ္က ဖုန္းျမည္သံတိုင္းဟာလည္း

ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေစခဲ့တယ္ေပါ့ ..

အတူဆံုခ်ိန္တိုင္းရဲ႕

နာရီတိုင္းကို ခ်စ္တက္ခဲ့ေပမယ့္

ခြဲခြာခ်ိန္တိုင္းရဲ႕

နာရီတိုင္းကို မုန္းခဲ့သူပါ ..

အတိတ္ကေရးစပ္ခဲ့တဲ့

မ အတြက္ကဗ်ာေတြမွာ

အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ အနမ္းေတြနဲ႔

ျပည့္စုံေနေပမယ့္ …

အခုေတာ့လည္း ……………………
…………………………………………။

တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ

မ ေႀကာင့္ အိမ္မက္မက္ခဲ့ဖူးသူပါ ..

အတိတ္ကို ေရႊ.ေျပာင္းခ်င္ေပမယ့္

အတိတ္ဟာ အတိ္တ္ပါဘဲ ..

အိမ္မက္တခု လိုက်န္ခဲ့ပါျပီ …

ဒီအခ်ိန္မွာ .. ..

စြဲလမ္းတက္သူ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့

အတိ္တ္ကအိမ္မက္ကေလးကို တမ္းတရင္း

ေျပာင္းလဲခဲ့သူ မ အတြက္

တစ္ကိုယ္တည္း ငိုေႀကႊးရအုံးမယ္ေပါ့ …